Dark Forum

Azrael · Wysłany: Pią 18:03, 23 Mar 2007 Temat postu: emeraldo

tutaj pan zombii będzie mógł przeczytać i poprawić moją książke

zombii · Wysłany: Śro 20:38, 28 Mar 2007 Temat postu:

to napisz drugą część

Azrael · Wysłany: Śro 20:40, 28 Mar 2007 Temat postu:

po co? jeszcze pierwsza nie napisałem ?

zombii · Wysłany: Śro 20:43, 28 Mar 2007 Temat postu:

no to napisz pierwszą co poprawię
Ci błędy gdyby były

Azrael

PROLOG
ROK1871

Ulicą biegł chłopak lat 17. Miał on czarne włosy i niebieskie oczy. Ubrany był w czarną koszulę, brązowe spodnie sięgające mu do kolan i czarne buty. W ręce trzymał rewolwer. Na lewym nadgarstku widniał dziwny wypalony znak-EE.
Za chłopakiem biegł mężczyzna lat 30. Na twarz padały mu długie cimne włosy. Miał na sobie rozpiętą koszule, czarne spodnie i brązowe trapery. Na prawej piersi widnial się taki sam tatuaż jak u chłopaka. W ręce również trzymał rewolwer.
Chociaż było lato- padał zimny deszcz. Panowała ciemność.
Chłopak i mężczyzna dobiegli do ulicy św. Maryi i staneli aby odpocząć.
- Dave, ile jeszcze mamy czasu? – zapytał mężczyzna.
- Troche więcej niż godzinę. – odpowiedział chłopak zerkajac na zegarek.
- Czasu jest coraz mniej. – rzekł mężczyzna.
- Nie martw się John, jestesmy juz na ulicy św. Maryi, a to znaczy że niedaleko jest żeka. Jeśli pójdziemy w góre zeki, to napewno złapiemy tego drania przed tym jak stanie sie tym potworem na zawsze. – pocieszył przyjaciela Dave.
- W takim razie ruszajmy ! –odrzekł John biegmąc w strone rzeki. Dave pobiedł za nim.
Za 15 minut przyjaciele byli już nad brzegiem.
- Widzisz to wzgórze? - zapytał Dave.
- No. – odparł John.
- Mówili mi, że właśnie tam ma kryjówke.
- W tej ruderze niby ma być czyjaś kryjówka? – zdziwił sie John.
- To jest mroczne miejsce, pasuje do niego. – wyjaśnił Dave.
- No to chodźmy. Mamy coraz mniej czasu.
Trzeba było iść pod górkę. Szli najszybciej jak mogli. Nadal padał zimny deszcz. Od czasu do czasu strzelała błyskawica.
John mocniej zacisnął spluwe w dłoni. Oto zobaczyli coś dziwnego:
Na wzgórzu stał stary, rozwalony dom. Było ciemno i tylko z jednego okna świeciło krwisto-czerwone światło.
- To pewnie on. – stwierdził Dave.
- Ile mamy czasu? – zapytał mężczyzna.
- 20 minut. – odpowiedział chłopak.
Przyjaciele podeszli bliżej do rozwalonego budynku. Nagle stało się gorąco. Okropnie gorąco. Wyschły mokre ubrania. Jeszcze bliżej. Dave i John zdjeli koszule. Jeszcze krok i... temperatura się nie zmieniła.
Przyjaciele podeszli do drzwi domu i otworzyli je. Buchnął kłąb pary.
Dave ruszył pierwszy. Za nim John. Powietrze było gorące i suche, tak że nawet było ciężko myśleć. Dave otarł pot z twarzy. W budynku było cicho. Za cicho.
Chłopak ruszył w strone schodów. Musiał uważać, aby z nich nie spaść, gdyż schody (jak i reszta domu) były w opłakanym stanie.
Wszedłszy na góre John poszedł naprzód. Szli wolno ciemnym korytarzem, do drzwi z których wydobywało się światło. Mieli szczęście: stara drewniana podłoga nie wydała ich ani jednym skrzypnięciem.
Mężczyzna i chłopak podeszli bliżej do drzwi i odchylili je lekko. Oto co ujrzeli : tyłem do nich przed oknem stał potwór o wysokości dwóch metrów. Zamiast twarzy miał czaszkę, a zamiast ludzkich rąk- kościste ręce. I twarz, i ręce były szklisto- srebrnego koloru. Miał na sobie długą, czarną szatę z kapturem. Z pleców wyrastały mu dwa upiorne skrzydła.
Potwór odwrócił się. Jego oczy płoneły ogniem. W prawej ręce trzymał berło z dziwaczną kulką u góry. berło płoneło ogniem. Po bokach miało dwa długie ostrza.
Na kulce widniał się dziwnyznak (powyżej znak i berło).
Do pasa miał przypięty miecz z dziwną rękojeścią: wyglądała tak jakby brakowało jej jakiegoś elementa.
Za pasem z lewej strony miał sześć metalowych strzał, zaś z prawej strony miał łuk. Nie był to zwykły łuk, lecz prawdziwe dzieło sztuki: przód był podwójnie wygięty, w kolorach czerwieni i czerni. Cięciwa łuku była mocno naciągnięta. Na dole też brakowało jakiegoś elementu.
- Emeraldo. – wyszeptał John.
Nagle usłyszeli trzask i drzwi zleciały z zawiasów.
Emeraldo stąpił krok w przód. Z jego kościstych palców wysuneły się długie i ostre szpony.
Dave nie tracił czasu. Załadował rewolwer i wystrzelił. Trafił prosto w czaszke potwora. Przebił ją na wylot. Dziura w czaszce zaczeła płonąć ogniem, a za chwile na upiornej głowie potwora nie zostało ani śladu po dziurze. Emeraldo zasyczał:
- Jesssssteśśście marrrtwi.
-Tak? To się jeszcze okaże! – krzyknął John wyciągając sztylet zza pasa i żucając go. Trafił prosto w to miejsce gdzie potwór miał by mieć serce. Sztylet utknął w czarnej szacie i spłonął, nie pozostawiając żadnego śladu i nie robiąc potworowi żadnej krzywdy.
Emeraldo podniósł do góry swoje berło. Ogień który płonął na nim zgasł, ostrza wyprostowały się. Emeraldo zrobił zamach i obciął Johnowi lewą ręke. John padł na ziemię wijąc się z bólu. Berło powróciło do dawnej postaci.
Dave stał przerażony patrząc na swojego przyjaciela. Obok niego leżała obcięta ręka.
John miał 10 kul. Wystrzelił pięć razy, za każdym razem trafiając potwora w głowe. Efekt był ten sam co poprzednio – strzały nie wywarły żadnego wpływu.
- Marrrne próby! - zasyczał Emeraldo wyciągając miecz. Kulka z berła zaczeła dymić czarnym dymem, a po chwili całkowicie zamieniając się w niego. Czarny dym powędrował do miecza i zaczął się skupiać w miejscu brakującego elementa. Po chwili w tym miejscu była kulka.
W tym momencie ostrze zaczerwieniło się. Potwór podniusł miecz do góry i obciął Johnowi głowę.
Dave’owi chłyneła krew do mózgu. Emeraldo zaatakował chłopaka, ale ten wyciągnął sztylet i odparował cios. Potem jeszcze jeden i jeszcze... Bestia raz po raz atakowała Dave’a, ale ten dzielnie, choć z wielkim bólem i truden odparował wszystkie ciosy. Był wściekły.
Zginiesz! – krzyknął w porywie furii chłopak.
Zzzobaczymy! – odparł szyderczo Emeraldo.
W tym momencie potwór rosprostował skrzydła. Dave wyciągnął rewolwer, celując w bestie. Emeraldo wzleciał w powietrze i tnał chłopaka po nogach.
Dave’a oślepił ból. Nogi ugieły się pod nim i spadając chłopak wystrzeloł na oślep, mając nadzieje, że trafi w Emeraldo, chociaż i tak wiedział że to nic nie da.
Pocisk trafił w kulkę na rękojeści miecza. Potwór zakrzyczał przerażliwym krzykiem. Dave zasłonił uszy rękami. Dom się zachwiał. Z oczu Emeralda błysneło zielonkawe światło i potwór rozleciał się na miliony kawałków.
Dom zatrząsł się i runął. Kulka tocząc się po jednej z desek spadła na ziemię, a potem do rzeki.
Z ruin domu wygrzebał sie jakiś chłopak w podartym ubraniu. Nie był to Dave.

zombii

dzisiaj chyba nic nie poprawie ale może...... zobacze jeszcze

Lady Evil

moze byc Dark Angel nawet fajne tylko mnie to wyglada jak koniec ksiazki a nie rozdzialu:)

Azrael

nic. po prostu 2 rozdział zaczyna się w 2006 roku.

Lady Evil

teraz juz wiem

X-DAS

NIE MOGE SIĘ DOCZEKAĆ KONTYNUACJI!!!! SERIO!

Lisior78

Może być ciekawe. Ale to co napisałeś to raczej nie pierwszy rozdział, a może prolog, po którym powinna się zacząć właściwa akcja w świecie współczesnym.

zombii

Światek mógłbyś wysłać dalszą część.

Azrael

póżniej. jeszcze tej nie poprawiłeś.

zombii

a jak poprawie to napiszesz dalej??

Azrael

TAK. poprawke wyślij mi mailem. podkreśl czerwonym miejsca które poprawiłeś.

zombii

ok zaraz może poprawię

Azrael

ale nie na forum, tylko w domciu w wordzie, i wyślij na maila, podkreślone.

zombii

no przecież wiem, że w domu i nie na forum

Lady Evil

CO Z KOLEJNĄ CZĘŚCIĄ ????????!!!!!!!!!!!!!!!!

Azrael

Cierpliwości.