Dark Forum

zombii

fajne miejsca , które powinniście zwiedzić , a których nie

zombii

Sardynia: mroczna i nostalgiczna

Piękna, nostalgiczna, kolorowa i jednocześnie mroczna wyspa. Dzika i cywilizowana. Kraj w większości górzysty, ale z cudownymi zatokami, skałami i skałkami, grotami i plażami.

Ruiny dawnego urzędu celnego w drodze na wyspę Asinara.

Alghero - fragmnet fortyfikacji.

Skała Elefant - resztki grobu Domus de Janas. Patrząc z drogi przypomina słonia jednak z drugiej strony i z przodu wyraźnie widoczne są ślady po grobach wykutych w skale.

Najlepiej zachowane ruinu nuragów - Nuraghe sur Nuraxi "kamienne miasto" z XVII w p.n.e.

Sardynia jest nostalgiczna, kolorowa, mroczna i nowoczesna, cywilizowana ale i dzika wyspa, która ma liczne zabytki, piękne plaże oraz dobrze oznakowane jedne z najlepszych dróg w Europie. Możliwość zwiedzania i wypoczywania w pustych lub zatłoczonych miejscach, dostępnych nawet dla bardzo wymagającego turysty. Co dodatkowo ważne – życzliwi Sardyńczycy zawsze gotowi przyjść z pomocą.
Wielkość Sardynii to około 24 tys. km2 z przylegającymi wysepkami, około 200 km długości i 120 km szerokości. Sardynia dzieli się na 8 prowincji i 377 gmin. Oddalona od Włoch około 200 km i 14 km od Korsyki. Bardzo dobre połączenia lotnicze, promowe z Włochami i resztą Europy. Stolicą Sardynii jest Cagliari, 160 tysięczne miasto leżące na południu wyspy. Cagliari jest również stolicą prowincji o tej samej nazwie. Wszystkie prowincje mają coś do zaoferowania turystom, można zwiedzać prowincje podziwiając zabytki archeologiczne, architektoniczne czy też przyrodnicze. W każdej prowincji są plaże, góry, skały i skałki.
Język sardyński (sardo) - mieszanka zapożyczonych słów od języka łacińskiego, greckiego, arabskiego i katalońskiego. Jest to język którym posługuje się 97% Sardyńczyków. Prawie każda prowincja ma swoja gwarę, np.: w prowincji Gallura czy Sassari. Sardyńczycy posługują się włoskim tylko dlatego, że muszą. W górach i daleko od cywilizacji używają swojego sardyńskiego i to jeszcze gwarowego. Języka włoskiego uczą się dopiero w szkołach. Jeżeli ktoś zna włoski powinien jednak na początku rozmowy zaznaczyć, że nie jest Włochem. Rozmowa staje się przyjemniejsza.

Na samą Sardynię można dostać się samolotem lub promem.
Hotele. Na Sardynii jak w innych krajach tego regionu nie ma problemu z hotelami. Uprzejma, zawodowa obsługa. Na wybrzeżach liczne ośrodki hotelowe i kurorty. Jednak w okresie sezonu turystycznego kwiecień – wrzesień dobrze zarezerwować sobie pokój z wyprzedzeniem – i to dużym.
Ceny żywności są bardzo zróżnicowane i zależą od regionu - na północy jest dużo drożej. Najbardziej ekonomiczne zakupy można zrobić w supermarketach. W restauracjach cena zależy od standardu. W każdym barze cennik jest wystawiony przy kasie, na barze lub na tablicy. Przed niektórymi barami stoi tablica, gdzie kredą wypisane jest menu danego dnia.

zombii

Szkocja
Szkocja - (ang. Scotland, gael. Alba) - dawniej niezależne królestwo, obecnie część Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej. Obejmuje północną część wyspy Wielkiej Brytanii oraz Hebrydy, Orkady i Szetlandy. Od południa graniczy z Anglią. Krajobraz w przeważającej części wyżynny i górski. Klimat umiarkowanie ciepły, wybitnie morski.
Na północy Szkocji Góry Kaledońskie i Grampiany, na południu Wyżyna Południowoszkocka. W centrum niewielka Nizina Środkowoszkocka.
-Główne rzeki: Clyde, Tweed, Tay, Forth, Spey
-Ważniejsze jeziora: Loch Lomond, Loch Ness, Loch Lochy, Loch Maree, Loch Tay
-Główne miasta: Edynburg (stolica), Glasgow, Aberdeen, Dundee, Inverness, Stirling
-Bogactwa naturalne: węgiel, żelazo
-Przemysł: wydobywczy, hutnictwo, stoczniowy, elektronika
-Uczelnie: University of Edinburgh, University of Aberdeen, University of Glasgow, University of Dundee, University of Abertay Dundee, University of St. Andrews
Patronem szkocji jest święty Andrzej. Kwiatem charakteryzującym Szkocję, jako region zaliczany do Wielkiej Brytanii jest oset.
Od 1996 roku Szkocja podzielona jest na 32 jednostki administracyjne zwane hrabstwami.

Trochę historii
Szkocja jest zamieszkana co najmniej od piątego tysiąclecia przed naszą erą. Od początku była obszarem, na którym dochodziło do konfrontacji różnych kultur i ludów (Piktowie, Celtowie, Normanowie, Rzymianie, Anglowie), jednakże jej dzika przyroda zawsze stawała po stronie aktualnych władców tych ziem.
Walki o wpływy w Szkocji ciągną się przez całą jej historię. Z czasem Szkocja została przyłączona do Anglii, najpierw jako teren okupowany potem jako unia personalna dynastii Stuartów.
Jako jednolity organizm społeczny i gospodarczy, istnieje od IX w., kiedy to drobne małe państwa piktyjskie oraz ziemie zasiedlone przez iryjskich osadników zostały połączone w jedno królestwo przez Kennetha MacAlpina, który też pojednał oba plemiona przez małżeństwo z Piktyjką.
W końcu XII wieku została najechana przez Anglików, po czym na 2 wieki odzyskała suwerenność, mimo coraz większych angielskich wpływów. W 1296 roku wybuchł bunt Williama Wallace, a w 1314 Robert I Bruce został uznany za faktycznego króla Szkocji (po bitwie pod Bannockburn). Od 1603 roku Szkocja i Anglia miały wspólnego władcę (unia personalna), a od 1707 roku wspólny parlament. Szkoci nigdy nie pogodzili się z angielską dominacją, co wraz z poparciem dla legitymistycznej dynastii Stuartów doprowadzało wiele razy do powstań.
W maju 1999 roku Szkoci wybrali swój własny parlament, w odpowiedzi na referendum z roku 1997, w którym chęć posiadania własnej władzy ustawodawczej wyraziło 75% głosujących.
Powołanie pierwszego od trzech stuleci szkockiego parlamentu było możliwe dzięki polityce brytyjskiego premiera Tony'ego Blaira, który realizując swe obietnice przedwyborcze znacznie złagodził politykę w stosunku do części składowych Wielkiej Brytanii.
Niejako zapowiedzią tej zmiany polityki był zwrot Szkocji (1996) kamienia koronacyjnego dawnych królów szkockich, który od siedmiu stuleci służył też królom brytyjskim i jako taki przechowywany był w Anglii.
Niezbyt żyzne góry i przeludnione niziny od wieków zmuszały Szkotów do emigracji. Emigrowali też często z przyczyn politycznych, niechętni angielskiej dominacji, prześladowani z powodów religijnych lub popierania dynastii Stuartów. Do emigracji zachęcały też władze - tytuł baroneta Nowej Szkocji został ustanowiony jako zachęta dla osiedlania się w Ameryce Północnej. Szkoci, zwłaszcza bitni górale, zasilali oddziały najemników w całej Europie. Od czasu wojny trzydziestoletniej, gdy szkocka piechota zasłynęła walcząc po stronie protestanckiej szkockie gwardie pojawiły się w wielu armiach, także prywatnych. Szkocki pułk gwardii, złożony z jakobickich emigrantów mieli królowie Francji, szkoccy piechurzy byli także na polskich dworach magnackich, choćby znani z Sienkiewicza Szkoci Janusza Radziwiłła. Szkockie pułki, np. sławna "Czarna gwardia" ("Black Watch") - 42. Pułk Królewskiej Piechoty Szkockiej, czy pułk "Cameronians" - były wykorzystywane w najdalszych zakątkach imperium - od Indii do Ameryki Północnej. Dziś to elitarne jednostki, służące często jako straż przyboczna brytyjskim królom.

Lady Evil

napisze to pozniej oki??

zombii

jak chcesz możesz teraz albo kiedy chcesz

zombii

Dania
Dania, Królestwo Danii (Kongeriget Danmark) – państwo położone w Europie Północnej (Skandynawia), najmniejsze z państw nordyckich. W jej skład wchodzą też Grenlandia oraz Wyspy Owcze. Graniczy od południa z Niemcami.

Geografia
70% powierzchni Danii przypada na Półwysep Jutlandzki (Jutlandię, Jylland). Reszta kraju położona jest na 443 wyspach, z czego zamieszkałych jest 76. Największe i najważniejsze wyspy to Zelandia (Sjælland, na której znajduje się stolica kraju, Kopenhaga), Fionia (Fyn), Amager, Lolland oraz Bornholm.
-Powierzchnia całkowita: 43 094 km2;
-Powierzchnia lądowa: 42 394 km2;
-Powierzchnia wodna: 700 km2;
-Całkowita granica lądowa: 68 km z Niemcami
-Długość wybrzeża: 7 314 km
-Najwyższy punkt: Møllehøj 170,86 m n.p.m. Yding Skovhøj 170,77 m
n.p.m.
-Najniższy punkt: Lammefjord 7 m p.p.m.
Największe miasta Danii to Kopenhaga, Århus, Odense, Ålborg i Esbjerg.

Historia
Pierwotnie obszar dzisiejszej Danii został zasiedlony przez plemiona germańskie: Cymbrów i Teutonów, a następnie Anglów, Jutów i Sasów. Te 3 plemiona w V i VI wieku po podbiciu części Wysp Brytyjskich (dzisiejsza Anglia) przemieściły się tam, a na ich miejsce napłynął północnogermański lud Duńczyków. W okresie VIII-IX wieku Duńczycy brali udział w morskich wyprawach na wybrzeża Wielkiej Brytanii, państwa Franków i wybrzeża Bałtyku. Postępowało jednoczenie kraju, a w IX wieku kraj został schrystianizowany. Duński król Kanut II Wielki władał państwem, które obejmowało obok Danii, także Anglię, Norwegię, południową Szwecję oraz część Finlandii. W XII wieku Dania rozpoczęła ekspansję w rejonie Morza Bałtyckiego, zajmując m.in. Estonię, Holsztyn i Inflanty. W roku 1397 Dania utworzyła z Norwegią i Szwecją Unię Kalmarską, która przetrwała do 1523 roku, a następnie do roku 1814 istniała unia Danii z Norwegią. W 1448 r. tron objął Chrystian I z dynastii Oldenburgów. W latach 1534-1536 w Danii trwała wojna domowa, w wyniku której religią państwową stał się luteranizm. W drugiej połowie XVI wieku kraj zaangażowany był w wyniszczające wojny o panowanie na Bałtyku ze Szwecją i w ich wyniku utracił mocarstwową pozycję. W wojnie trzydziestoletniej (1618-1648) król Danii Chrystian IV wziął udział po stronie protestantów. Dania była jedynym państwem zachodniej Europy, który zaprotestował przeciwko likwidacji Polski po trzecim rozbiorze w roku 1795. W okresie napoleońskim Duńczycy opowiedzieli się po stronie francuskiej. Po klęsce Napoleona, Dania została ostatecznie wyparta z Półwyspu Skandynawskiego i w roku 1814 musiała oddać Norwegię Szwecji. Jednak zachowała norweskie posiadłości: Islandię, Wyspy Owcze i Grenlandię. Od roku 1849 Dania stała się monarchią konstytucyjną. Po interwencji zbrojnej w 1864 roku Austrii i Prus, Dania utraciła Szlezwik i Holsztyn i przestrzegała neutralności politycznej. Podczas pierwszej wojny światowej Dania pozostała neutralna, a w roku 1920 w wyniku plebiscytu północny Szlezwik powrócił do Danii. Mimo neutralności Dania została prawie bez oporu zajęta w 1940 r. przez hitlerowskie Niemcy. Przez kilka lat mimo niemieckiej okupacji Dania zachowywała formalną suwerenność - funkcjonował parlament i rząd, ale od roku 1943 rządy bezpośrednie sprawowali już hitlerowcy. W trakcie drugiej wojny światowej w roku 1944 Islandia zerwała unię personalną z Danią, gdyż ogłosiła się republiką. Dania została wyzwolona 5 maja 1945 roku przez wojska brytyjskie. Od razu zaczęto odbudowywać kraj i Duńskie Siły Zbrojne
W roku 1949 Dania stała się członkiem NATO. Od 1953 roku w Królestwie Danii obowiązuje nowa konstytucja (Konstytucja Królestwa Danii z 5 czerwca 1953r.). W roku 1960 weszła w skład Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu, a w 1973 stała się członkiem EWG. W roku 1992 w referendum Duńczycy odrzucili traktat z Maastricht, jednak rok później został on ostatecznie ratyfikowany.

Podział administracyjny
5 regionów podzielonych jest na 98 gmin.

Regiony:
-Nordjylland - północna część Jutlandii, siedziba władz w Ålborg. 580 tys. mieszkańców.
-Midtjylland - środkowa część Jutlandii, siedziba władz w Viborg. 1,22 mln. mieszkańców.
-Syddanmark - południowa część Jutlandii, Fionia i pobliskie wyspy, m.in. Langeland, Als, Ærø, siedziba władz w Vejle 1,19 mln. mieszkańców.
-Hovedstaden - mniejsza, północno-wschodnia część Zelandii i Bornholm, siedziba władz w Hillerød. 1,63 mln. mieszkańców.
-Sjælland - większa, południowo-zachodnia część Zelandii i pobliskie wyspy, m.in. Lolland, Falster, Møn, siedziba władz w Sorø. 812 tys. mieszkańców.

zombii

Nadbużańskie krajobrazy
Ruiny zamku w Kryłowie niedaleko Hrubieszowa, zamek należał kiedyś do Grodów Czerwieńskich. Sprawia niesamowite wrażenie, ponieważ nie został zbeszczeszczony sprejami, ani zasypany górami śmieci.

Po drodze do ruin zamku Ostrorogów w Kryłowie niedaleko Hrubieszowa, zamek znajduje się na wyspie, otoczonej wodami Bugu.

Most w Kryłowie łączący brzegi Bugu z wyspą, na której znajduje się zamek. Miejscowi mówią że Bug czasami bywa tak płytki że można przekroczyć granicę idąc po dnie.

Ziemia Hrubieszowska, bogata w czarnoziemy, zaliczana jest do najżyźniejszych w kraju. Postanowiliśmy udać się za miasto by z bliska przyjrzeć się nadbużańskim krajobrazom. Poleżeć na łące, posłuchać klekotu bociana, popatrzeć na dolinę dzikiego Bugu. Poszukać starych chat, przydrożnych krzyży i kapliczek. Słowem, by czytać przyrodę niespiesznie i w skupieniu.

zombii

Krynica Morska - morza szum, ptaków śpiew
Krynica Morska to niewielkie miasteczko w województwie pomorskim, leżące na małym skrawku lądu - Mierzei Wiślanej, otoczonej od północy wodami Morza Bałtyckiego, a od południa Zalewu Wiślanego, porośniętej sosnowo - bukowym lasem. Leży z dala od zgiełku i gwaru przeludnionego wybrzeża. To, co przyciąga tu letników, to z całą pewnością klimat, czyste, obfitujące w jod powietrze, szerokie, piaszczyste plaże, wysokie wzniesienia wydmowe, bogate w ryby wody Zalewu Wiślanego świetne również dla amatorów sportów wodnych oraz piękne lasy obfitujące w różne gatunki roślin i zwierząt.

Stary Sącz - tam, gdzie czas się zatrzymał
Stary Sącz jest jednym z najstarszych miast w Polsce. Rok 2007 jest rokiem obchodów 750-lecia miasta. Wszędzie powiewają flagi z wizerunkiem św. Kingi - patronki miasta. Kwadratowy rynek jest jak w rzadko którym małym miasteczku wypełniony życiem. Pełno na nim ławek, a na nich ludzie, którzy siedzą i rozmawiają. Młodzi i starzy. Turyści i miejscowi. To tu bije serce miasta.
„Żeby zrozumieć naród trzeba przyjść do jego sanktuarium” Jan Paweł II.
Nie tylko w dniu odpustu.
Pojechać do Starego Sącza to jak przenieść się w czasie. Do dziś zachował się średniowieczny charakter miasteczka. Malowniczy Stary Sącz jest świetnym tłem dla odbywającego się tu od 1974 roku Festiwalu Muzyki Dawnej. Stał się też natchnieniem dla różnych artystów i pojawił się w pracach m.in. Nikifora i Jana Cybisa.

Niektórzy stawiają przed domem krasnala lub bociana, pielęgnują swój ogródek, obijają dom sidingiem albo ozdabiają w sposób niezwykły drzwi wejściowe. W Starym Sączu znaleźliśmy wiele ciekawych okazów drzwi z motywami kwiatowymi i organicznymi, jak również geometrycznymi.

zombii

Kluki to wieś odcięta od świata

Kluki to niewielka miejscowość nad jeziorem Łebsko. Jest jedna z największych atrakcji regionu. Przez wieki mokradła i torfowiska izolowały ją od świata.
Pierwsza wzmianka o wsi Kluki pojawiła się w 1136 r. Bulla gnieźnieńska wymienia wieś w uposażeniu arcybiskupstwa. W XIII w. notuje się Kluki w uposażeniu sołectwa Restarzew. W dokumentach Kazimierza Wielkiego wymienia się wieś jako własność arcybiskupstwa gnieźnieńskiego. W XVI Łaski odnotowuje - wieś Kluki parafii Parzno, dekanatu Szadkowskiego, archidekanatu uniejowskiego. Nadal należy do włości kościelnych.
Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego odnotowuje wieś i folwark w Klukach, z foluszem, wiatrakiem, młynem, smolarnią i hutą szklaną. Wieś miała wówczas 50 domów, 463 mieszkańców, 520 mórg. Folwark - siedem domów, 28 mieszkańców i ponad 3 tys. mórg obszaru ziem. Dobra składały się z folwarków Kluki i Zagony, osad młynarskich - Wierzchowice, Ujście i Grobla.

Zespół pałacowo-parkowy wybudowany w latach 20. XX wieku, na murach dawnej gorzelni opactwa cystersów. Park pałacowy założony na pocz. XX w., jednak najstarsze nasadzenia drzew liściastych pochodzą z XIX w. Obecnie obiekt stanowi własność prywatną.
W II połowie XIX w. majątek należał do Rogowskich. Po śmierci Julii Ludwiki Hermenegildy Rogowskiej dziedziczy rodzina Stronczyńskich W początkach XX w. od spadkobierców odkupił dobra Witold Święcicki i to on wzniósł obecny pałac.

Podczas II wojny dobra przejęli Niemcy. Po wojnie majątek upaństwowiono i przekształcono w PGR. Remonty przeprowadzone w pałacu miały przygotować go do nowej funkcji - wylęgarni drobiu. W ostatnich latach założenie parkowo - pałacowe dzierżawiona. W 1997 r. pałac z parkiem zyskały nowego właściciela.
Jedynie w Klukach do początku XX w. przetrwała gwara słowińska. Wieś słynie z jednego z najładniejszych parków etnograficznych w kraju. Stoją tu malownicze chałupy kryte strzechą lub gontem. Wyposażenie domów często pochodzi od ostatnich mieszkańców , którzy w latach 70. XX wieku wyjechali do Niemiec w ramach akcji łączenia rodzin.

Azrael

a o ukrainie nic? buuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu!!!!!!!!!!!!!!!!1

Azrael

Kołomyja – miasto w południowo-zachodniej części Ukrainy nad Prutem (obwód iwanofrankowski), stolica Pokucia. Muzeum etnograficzne oraz jedyne na świecie muzeum pisanek.

Historia [edytuj]
Nazwa Kołomyji ma związek z założycielem miasta królem halickim Kolomanem. Jako powiat był jednostką administracyjna w okresie I Rzeczypospolitej, ziemia halicka, województwo ruskie od 1569 w. do 1772 r. Od 1772 do 1914 w zaborze austriackim, pod nazwą Kolomea. W latach 1919-1939 polskie miasto powiatowe, województwo stanisławowskie. W roku 1913 liczyło 45000 mieszkańców, w tym 15000 Polaków, 20000 Żydów, 9000 Rusinów, 1000 Niemców, i innych. Przez cały okres swojej historii było nieustannie niszczone przez Tatarów, Kozaków oraz wojska mołdawskie. W okresie dwudziestolecia międzywojennego w mieście otwarto muzeum pokuckie z bogatym zbiorem rękodzieła huculskiego, istniejące do dziś jako muzeum etnograficzne. W roku 1880 staraniem oddziału Towarzystwa Tatrzańskiego w Kołomyji odbyła się pierwsza wystawa etnograficzna prezentująca dorobek kulturowy Pokucia, a wystawę odwiedził sam cesarz Franciszek Józef. Za miastem znajdował się również pomnik upamiętniający hołd jaki złożył hospodar mołdawski Stefan w roku 1485 królowi Kazimierzowi Jagiellończykowi.

Azrael

zombii

do ukrainy nie dojechałem bo chciałem aby ktos inny tez coś napisał

Azrael

to trzeba było dojechać!!!!! GRRRRRRRRRRRRRRRRR!!!!!!!!

zombii

ale sam mówisz czasami , że tylko ja pisze a nikomu nie daję się wypowiedzieć więc nie pisałem i dałem szansę innym

Azrael

koniec wakacji, więc temat idzie do archiwum x.

X-DAS

dobra koniec. to już stary temat. może tak wrócimy do czatu??????

zombii

tylko tam to nikt nic nie pisze

Azrael

no to zacznijcie pisać!!!!

zombii · Wysłany: Czw 21:54, 13 Mar 2008 Temat postu:

Ty też może byś tam trochę po pisał....